تب دره ریفت و آنچه باید بدانید ,

عامل بیماری

عامل بیماری تب دره ریفت ویروسی از جنس فلبوویروس می‌باشد که واجد غشاء بوده، و ژنوم آن به صورت آران‌ای تک‌رشته‌ای و سه قسمتی می‌باشد که بصورت سه ناحیه مجزای ریبونوکلئوکسپیدی در ویروس قرار می‌گیرند.

روش های انتقال

گزش پشه آلوده.

تماس پوست خراشیده و آسیب دیده با خون، مایعات بدن و اندامهای حیوانات آلوده در طی ذبح و پس از آن.

مصرف شیر آلوده غیر پاستوریزه و نجوشیده.

استنشاق هوای آلوده به ویروس.

انتقال معمولی بیماری از انسان به انسان گزارش نشده است

ناقلین تب دره ریفت

Aedes caspius,

Aedes mc into sh,

Aedes ochraceus,

Culex pipiens,

Culex antennatus,

Culex perexiguus,

Culex zombaensis,

Culex quinque

بیماریزایی در حیوانات

بیماری از طریق گزش پشه آلوده به ویروس بیماری به حیوانات منتقل میگردد. ورود ویروس به یک منطقه سبب آلودگی و مرگ و میر ناگهانی بسیاری از دامها میشود، بطوریکه % 90 برههای آلوده تلف شده و % 100 گوسفندان دچار سقط جنین میگردند. بروز تب دره ریفت موجب ضرر و زیان اقتصادی قابل توجه میگردد.

علائم بیماری در انسان

پس از دوره نهفتگی 2 تا 6 روزه بیمار دچار علائم آنفلوآنزا شامل:

شروع ناگهانی تب،

سردرد، دردهای عضلانی و کمردرد شده

گاهی سفتی عضلات گردن،

ترس از نور، و حالت تهوع اتفاق میافتد.

بطور کلی بیماری در انسان خوش خیم است و در مدت کمتر از یک هفته بیمار بهبود مییابد.

در صورت پیشرفت بیماری علائم آنسفالیت حاد، خونریزی، هپاتیت و گرفتاری چشمی به صورت کاهش بینایی اتفاق میافتد.

بروز خونریزی با %50 مرگ و میر همراه است در صورتیکه در موارد دیگر بندرت اتفاق میافتد.

گسترش و گزارشات این بیماری در نقاط جهان

2016، جمهوری نیجر: 105 مورد 28 مرگ در انسان در منطقه تهوا گزارش کرده است.

2012 جمهوری موریتانی: در مجموع 36 مورد، از جمله مرگ 18 تن شد

2010، افریقای جنوبی: 237 مورد تایید شده از RVF گزارش شده در انسان.

2008-2009، ماداگاسکار: مجموع 476 مورد مشکوک به RVF از جمله 19 مرگ گزارش شده است.

2007، سودان: در مجموع 738 مورد، از جمله 230 مرگ و میر، گزارش شده است.

2006، کنیا: در مجموع 684 مورد شامل 234 مرگ ناشی از RVF در کنیا گزارش شد.

2006 سومالی: در مجموع 114 مورد شامل 51 مرگ و میر در سومالی گزارش شد.

2006 تانزانیا: در مجموع 264 مورد شامل 109 مرگ و میر در تانزانیا گزارش شد.

2003، مصر: در سال 2003 ، 148 مورد شامل 27 مرگ RVF گزارش شده است.

2000، عربستان سعودی: 516 مورد با 87 مرگ RVF گزارش شده است .

2000- یمن 1087 موارد مشکوک، از جمله 121 مرگ و میر گزارش کرده است.

2012 فرانسه: یک زن 53 گزارش شده بود

2012 انگلستان: و یک مرد 54 ساله که اماکن منشاء عفونت از این موارد گزارش نشده بود.

موریتانی در سال 2012 یک طغیان با موارد انسانی و مرگ و میر را گزارش کرد .در 2013 نیز یک همه گیری حیوانی در سنگال رخ داد رخ داد اما هیچ مورد انسانی گزارش نشد.

در سال 2014، بوتسوانا گزارش شیوع را در گاو در بخش شمالی کشور (کوبه) در ماه ژولای داد و همچنین یوع دیگر در ماه آگوست در بز در منطقه جنوب (گابورون) اتفاق افتاد.

در سال 2014، بوتسوانا گزارش شیوع را در گاو در بخش شمالی کشور (کوبه) در ماه ژولای داد و همچنین شیوع دیگر در ماه آگوست در بز در منطقه جنوب (گابورون) اتفاق افتاد.

2011 ترکیه: در شمال ترکیه 70 نمونه خونی از بوفالو ،گاو،گوسفند،بز جمع آوری شد و برای حضور آنتی بادی به تب دره ریفت مورد برسی قرار گرفت که از آنزیم های رقابتی آزمون ایمونو سوربنت یا سی الایزا استفاده شد.

اولین شیوع تب دره ریفت در خارج ار افریقا بود و در حال حاضر این احتمال میرود که به دلیل گستردگی پشه های ناقل بیماری در مناطق غیر اندمیک تب دره ریفت نیز گسترش یابد.

تشخیص

از آنجا که علائم های تب دره ریفت، متنوع و غیر اختصاصی هستند، تشخیص بالینی اغلب دشوار است، به خصوص تشخیص از دیگر تب خونریزی دهنده ویروسی و همچنین بسیاری از بیماری های دیگر که باعث تب، از جمله مالاریا، شیگلا، تب حصبه، تب زرد می شوند در مراحل اولیه بیماری دشوار است .

تشخیص قطعی بیماری نیاز به آزمایش دارد که تنها در آزمایشگاههای مرجع در دسترس است. نمونه های آزمایشگاهی ممکن است خطرناک و باید با مراقبت شدید گرفته می شود. عفونت ویروس تب دره ریفت تنها می تواند به صورت قطعی در آزمایشگاه تشخیص داده شود با استفاده از آزمایش های زیر:

ترانس کریپتاز معکوس واکنش زنجیره ای پلیمراز (RT-PCR) با استفاده از روش الایزا و جداسازی ویروس از محیط

ریسک فکتورهای انتقال بیماری به انسان

افرادی که بدون استفاده از وسایل حفاظتی اقدام به ذبح حیوانات میکنند بخصوص در طی مراسم قربانی.

کارکنان کشتارگاهها، قصابها، چوپانها.

افرادی که بدون استفاده از پشه بند یا مواد دورکننده حشرات در مناطق آلوده استراحت میکنند.

پیشگیری

استفاده از حشره کشها و مواد دورکننده حشرات بصورت پماد، لوسیون یا اسپری.

پوشیدن لباس مناسب مانند پیراهن آستین بلند و یقه بسته، شلوار بلند و جوارب ساقه بلند در مناطق آلوده.

بکار بردن پشه بند مناسب.

پرهیز از تماس مستقیم با خون و بافت دامهای ذبح شده و بکار بردن ماسک، عینک، دستکش، روپوش، کلاه، پیشبند پلاستیکی بلند و چکمه در هنگام ذبح و تماس با خون و لاشه حیوانات.

از تماس و دستکاری لاشه حیوانات ذبح شده بخصوص پس از قربانی بدون استفاده از وسایل حفاظتی جداً خودداری گردد.

کنترل ناقلین

از دیگر راه های کنترل بیماری جلوگیری از گزش پشه الوده است.

لارو کشی در محل های الوده موثرترین شکل کنترل ناقل است و جاری شدن سیل سبب افزایش زیستگاه لاروی می شود.

درمان

اصول درمان شامل مراقبت بیماران می‏باشد، اخیراً اثرات امیدوارکننده درمان با ریباویرین گزارش شده است.

با دو اقدام حفاظتی عمده:

جلوگیری از گزش پشه.

عدم تماس با لاشه گوسفندان و سایر دامهای ذبح شده.

دارو ها و واکسن برای انسان

از آنجا که اکثر موارد ابتلای انسانی بیماری نسبتا خفیف و کوتاه مدت هستند، هیچ درمان خاصی برای این بیماران مورد نیاز نیست و برای موارد شدیدتر، درمان در غالب درمان حمایتی است.

واکسن های ناقص برای درمان انسانی توسعه یافته است. با این حال، این واکسن دارای مجوز و به فرم تجاری در دسترس نیست. و به صورت تجربی برای حفاظت از پرسنل دامپزشکی و آزمایشگاهی در معرض خطر استفاده شده است و دیگر واکسن ها تحت بررسی هستند.

دارو ها و واکسن برای حیوانات

شیوع RVF در حیوانات را می توان با یک برنامه پایدار از واکسیناسیون حیوانات کنترل کرد.

فقط 1 دوز از واکسن زنده لازم است برای ارائه ایمنی طولانی مدت اما این واکسن ممکن است سبب سقط در حیوانات باردار شود.

واکسن ویروس غیر فعال است که اثر جانبی ندارد، اما دوز متعدد به منظور حفاظت در مناطق بومی و مشکل ساز مورد نیاز است.

سیکل بیماری

اقدامات سازمان بهداشت جهانی

WHO برای همه گیری بیماری در 2016 نیجر یک تیم چند بخشی شامل اعضای وزارت بهداشت خدمات دامپزشکی و... را فرستاد.

سازمان غذا و کشاورزی سازمان ملل، سازمان جهانی سلامت حیوانات وwho روی سلامت حیوانات و انسان همکاری میکنند.